Nakładem Wydawnictwa INP PAN ukazała się monografia dr. Kamila Rudola pt. Status prawny wspólnoty gruntowej w Polsce , powstała na podstawie rozprawy doktorskiej obronionej w naszym Instytucie pod kierunkiem prof. dr hab. Aliny Jurcewicz
Autor stawia tezę, iż wspólnota gruntowa jest szczególnego rodzaju instytucją prawa rolnego, zbliżoną konstrukcyjnie do współwłasności, w częściach ułamkowych, wywodzącą się bezpośrednio ze średniowiecznej instytucji tzw. własności podzielonej według treści (dominium divisum). Jej istotą jest uprawnienie do udziału we wspólnym gruncie wspólnoty, które polega na korzystaniu z zaliczanych w jej poczet nieruchomości. Przysługuje ono osobom zamieszkującym, bądź posiadającym gospodarstwo rolne na obszarze położenia wspólnoty.
Geneza wspólnot gruntowych sięga czasów kształtowania się stosunków społeczno-gospodarczych w okresie średniowiecza. Doniosłe znaczenie pozycji prawnej i funkcji wspólnoty gruntowej ujawniło się dopiero po odrodzeniu polskiej państwowości w 1918 r. Złożone uwarunkowania unifikacji prawa na ziemiach polskich, podlegających dotąd władzy zaborców, doprowadziły do zróżnicowania stosunku ustawodawcy do wspólnot gruntowych w poszczególnych częściach II Rzeczypospolitej, co dodatkowo skomplikowało definiowanie ich statusu prawnego. W okresie powojennym, nacechowanym programowo kolektywistycznym podejściem do produkcji rolnej i niechęcią władzy do umacniania własności rolniczej, podjęto zadanie uregulowania problematyki, której geneza i charakter były silnie zakorzenione w instytucjach prawa prywatnego. Efektem tych działań była obecnie obowiązująca ustawa z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, utrzymująca istnienie wspólnot gruntowych jako formy prostej kooperacji na wsi i wdrażania rolników do zespołowych form produkcji rolniczej.
W niniejszej monografii podjęto kompleksowe rozważania nad istotą wspólnoty gruntowej w świetle litery prawa, poglądów doktryny i judykatury oraz polityki realizacji uprawnień beneficjentów analizowanych regulacji. Celem głównym pracy było ustalenie statusu prawnego wspólnoty gruntowej i określenie pozycji tytułowej kategorii prawnej w polskiej doktrynie. W ramach prowadzonych badań dążono w szczególności do: identyfikacji podmiotów prawa własności nieruchomości zaliczanych w poczet wspólnoty gruntowej, wyjaśnienia charakteru prawnego uprawnień składających się na sposób korzystania z nieruchomości wspólnoty gruntowej przez osoby uprawnione do udziału we wspólnocie oraz scharakteryzowania prawnej więzi łączącej osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej oraz spółki powołanej do sprawowania zarządu i zagospodarowania wspólnoty.
Zamierzeniem Autora monografii było ponadto osadzenie zawartych w niej rozważań w współczesnych społecznych prawnych i ekonomicznych realiach poprzez zbadanie związków regulacji prawnej wspólnot gruntowych z ich znaczeniem dla rolnictwa, które można by również ujmować jako problematykę socjotechniczną prawodawstwa z elementem polityki państwa. W powyższym zakresie Autor stawia hipotezę badawczą, iż wspólnoty gruntowe mogą w obecnym stanie legislacyjnym pełnić ważne dla współczesnego rolnictwa funkcje o charakterze prośrodowiskowym, społeczno-gospodarczym oraz kulturowym. Jako podstawę do prowadzonych rozważań przyjęto, że wspólnoty gruntowe poddawane były różnym regulacjom prawnym, co było przede wszystkim wynikiem dokonujących się stale pewnych przewartościowań celów stawianych przed wspólnotami, w zależności od poziomu industrializacji kraju, stopnia zamożności społeczeństwa czy struktury zawodowej ludności.
Autor monografii stanowczo opowiada się przeciwko postulatowi ustawowego zniesienia wspólnot gruntowych, uznawanych przez niektórych za relikt stosunków feudalnych. W publikacji formuje i uzasadnia twierdzenie o współczesnej użyteczności wspólnot gruntowych jako formuły prawnej, z której korzystają jej beneficjenci – osoby uprawnione. Dr Kamil Rudol wskazuje, że ustawowe funkcje wspólnot gruntowych, określone przez ustawodawcę w 1963 roku, uległy w toku przemian społeczno-gospodarczych istotnej ewolucji, na skutek której wspólnoty uzyskały zdolność odgrywania ważnej roli w sferze polityki ochrony środowiska, społeczno-gospodarczej oraz kulturowej. Słuszności swej tezy Autor dowodzi przedstawiając – co rzadkie w prawniczych rozprawach – wyniki badań empirycznych, z których jednoznacznie wynika, że współczesne formy zagospodarowania wspólnot gruntowych odpowiadają zasadom rolnictwa zrównoważonego o charakterze ekstensywnym, łączącego cele produkcyjne z celami ekologicznymi. Zbadawszy aktualne formy korzystania przez uprawnionych ze wspólnot gruntowych, Autor prawidłowo wyodrębnił ich funkcje gospodarcze tj. integracje producentów rolnych, które są zbieżne z założeniami współczesnej ekonomii społecznej. Gdy zaś chodzi o funkcję kulturową wspólnoty gruntowej, Autor w sposób oryginalny umiejscowił ją w schemacie klasyfikacyjnym szczególnego rodzaju społeczności wiejskiej, obejmującym cztery wymiary: zamieszkania, interakcyjny, strukturalno-społeczny oraz świadomości.
(z recenzji dr hab. Przemysława Litwiniuka)
Autor: dr Kamil Rudol
Recenzja wydawnicza: dr hab. Katarzyna Leśkiewicz, prof. UAM, dr hab. Przemysław Litwiniuk
ISBN: 978-83-66300-80-4 (książka)
e-ISBN: 978-83-66300-81-1 (ebook)
DOI:10.5281/zenodo.8232305
Ilość stron: 288
Publikacja dr. Kamila Rudola dostępna jest w e-Bibliotece Prawniczej w modelu Open Access.
Zachęcamy do interesującej lektury.